فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 8، شماره 4، زمستان 94 ، شماره پی در پی 30

بررسی کنایه در شعر منوچهر آتشی از منظر زیباشناسی و نوآوری در کنایات

صفحه (201 - 215)
پریسا خویشتن دار، دکتر محمّد حسین محمّدی(نویسنده مسئول)
تاریخ دریافت مقاله : خرداد 94
تاریخ پذیرش قطعی مقاله : بهمن 94

چکیده

کنایه یکی از عناصر چهارگانه علم بیان است که نقش مهمّی در زیبا آفرینی کلام و تصویرسازی هنری دارد. منوچهر آتشی برای بیان افکار و اندیشه هایش نیروی تخیّل را بکار میگیرد و گونه های مختلف خیال بخصوص کنایه در تصویرپردازیهای او بازتابی هنرمندانه مییابد. در حقیقت اوج زیبایی کنایه همانند هر تصویر خیالی دیگر در تازگی آن است. برخی از کنایه ها بدلیل استفادۀ بیش از حد در شمار کنایه های قاموسی در آمده اند و زیبایی و خیال انگیزی چندانی ندارند. در شعر آتشی هم کنایه های قاموسی وجود دارد و هم کنایه های ابداعی.

در این مقاله که بر روی تمام اشعار منوچهر آتشی صورت گرفته کنایات شعر وی استخراج و به سه دسته: 1-کنایات قاموسی 2- کنایات زبانی (مردمی) 3- کنایات ابداعی تقسیم بندی و به نوآوریها و ابداعات او در این خصوص اشاره شده است.

کلمات کلیدی
منوچهر آتشی , بلاغت , کنایه , ابداع , شعر معاصر